çek git 2009!

Baştan sona acıların adı oldun sen, çek git rahat bırak bizi 2009!
Ayrılıklarla başladın, gözyaşıyla, aşkın acısı ile..
Kavgalar, dargınlıklar getirdin, en yakınlarımız en uzağımıza düştü. Dostlarımızla aramızdaki kara kedi, ailelerimizle aramızdaki uçurum oldun. Taş koydun,yalan söyledin, yüzümüze gülüp arkamızdan konuştun, olur olmaz sözler ettin, üşüttün, hasta ettin, kirlettin.

Ama en kötüsü geri ödemeyeğin bir can çaldın bizden! Lanetliydin sen ama nihayet bittin..

Şimdi al başını çek git 2009!

SANA İNAT 2010'u ÇOK SEVECEĞİZ, GÖRECEKSİN!

sen gittin..

zaten yazmaya yeni başlamışken ve şu ankinden çok başka duygular alemindeyken çok kötü, çok felaket bir şey oldu hayatımızda. şaşırdık, yıkıldık, kahrolduk, ağladık, sustuk, kaçtık.. ve tüm negatif duyguların hepsini birden aynı anda ve ayrı ayrı hissettik.

artık biraz başka başka insanlar olduk bir kaçımız, biliyorum. bir kez daha farklılaştık.

soru işaretleri, dipsiz bir acı ve artan bir özlem bırakan sen tüm iyiliğinle hayata bilerek, kendi isteğin ile arkanı döndün.sen gittin , biz kaldık. sen öldün, biz öğrendik....

3 adım boyu

http://www.fotokritik.com/1944915 adresinden alınmıştır. (Fotoğrafçı:Funda Topark)

zip

Aşık olduğu adamı seven, sevdiği adamla arkadaş olan kadın, mutlu kadındır.
Arkadaşını seven, sevdiği adama aşık olduğunu sanan kadın, kendini kandıran kadındır.

elin boş gitme

Hasta ziyaretinde hastaya ne götürülür?

- Şal
-kitap
-dergi
-çok sevdiği birinin çerçeveli fotoğrafı (mesela çocuğunun, sevgilisinin veya köpeğinin)
-termoslu bardak
-film (evde dinleniyorsa)
-müzik cd'si (evde dinleniyorsa)
-pijama
-sabahlık

In America

2002

her daim seyredilesi olanlar

mad love (1995)

sweet november (2001)

Nick Traina

Bir zamanlar kafası çok daha karışık, gerçekle yalanın farkını algılayamayan mutsuz bir insanken okudum Nick'in hayatını. Onun da kafası çok karışıktı. Parlayan ışığına rağmen bazen acının ta kendisi oluyordu.Annesi tarafından kaleme alınan hayat hikayesinde özellikle kendi satırlarını okurken hissettiklerimi bugün hala hissedebiliyorum. Defalarca okudum ve biliyorum daha bir çok kez okuyacağım. Bazen umutlanmak için, bazen beraber acı çekmek için Nick'le birlikte ve bazen sadece Nick'i düşünmek için.

Sevgili Nick,

Seni tanıyan herkesin bildiği gibi,

Sen çok özeldin.

mutLuLuk vEriR!

Çayır çimen dolsun tüm rüyaların

Kimse dolduramaz yerini

İyi ki varsın oğluşum!

allak bullak

neyin doğru neyin yanlış olduğunu bilemiyorum artık. allak bullak oldu kafam, duygularım.. zarar gören yine hayat hikayem ve kaybettiğim yine zamanım... her şey göründüğü kadarsa, göründüğü gibiyse, hep yanılgılarla yaşamışım hissine kapılıyorum... her şeye bir anlam katmaya çalışsam sonuca ulaşamıyorum.

- aslında olur olmaz her cümleme ... nokta ekliyorum. yine ki kendisine muhtaçlığımdan belli değil mi kafamın karışıklığı. ne kadar laf etsem de işe yaramayacak gibi yada ne kadar sussam da anlatamam derdimi. öyleyse yine ...
(ünlemli mutlu günlerin özlemiyle...)

her daim seyredilesi olanlar

Uzun lafa gerek yok. Hangi filmde oynarlarsa oynasınlar, film çok kötü olsa da  ben izlerim. Herkeste izler bence..Ayrı ayrı ve birlikte..

...

Aşkın elini bıraktım,
Yoldan geçerken.
Altında kaldı hayellerim
Koca siyah kamyonetin.

Aşk elimi bıraktı
Bin parçaya bölündüm
Ufaldım
Altında kaldım
Belirsiz, karanlık geleceğin.

seni kim izlemez?

Jude Law

seni kim sevmez?

Natalie Portman

Drew Baryymore

birileri çocukken yaptıkları yaramazlıkları anlatır, kıskanırım, hiç yaramaz bir çocuk olmadım ben. ama sonra düşünürüm. evimi, mis kokulu evimizi. sıcacık. şımarık, mutlu o küçük kızı. anneannemi, dedemi, muki'mi, özgülcüğümü düşünürüm. yaş otuza merdiven dayamışken hala evin o küçük şımarık kızı olmayı özlerim. uyum sağlayamadığım, kaynaşamadığım gerçek hayatın içinde bir hiç olmaya her gün daha çok yaklaşırken, özlemim artar, daha çok küçülürüm.

bonibon

Yolda gelirken bir çocuk babasını çekiştiriyordu bonibon istiyorum diye. Dedeciğimi hatırladım, bonibon getirirdi bize, çikolatalı gofret getirirdi en çok. Nasıl muzipti, gülümsemesi, şekerliği. Nasıl özlüyorum, nasıl isterdim görseydi bugünleri ve daha çoklarını. Seni çok seviyorum dedecim, uzakta da olsan inan hep kalbimdesin. Yıllar geçse de, sanki en son dün gördüm seni. Anneannemle  her konuştuğumda seni soracak gibi oluyorum. Çok özlüyorum seni,çok.. Sen hep gülümse bana olur mu?

demli düş

soğuk, karanlık ve yalnız odamda
çay kokan akşamüstleri düşledim,
bana sokulsun istedim
kulağımdan öpsün, tekrar öpsün
ama demli gölgesi düştü açık çayıma
daha soğuk
daha karanlık
ve daha yalnız bir odada..

dağınık

kafası karışık olan bir ben değilim
biraz titizim ondan bu uyuşukluk
yolumu bulamam bu dağınıklıkta
tik tak, tik tak
beynime vurması seslerin
gürültüden değil
zaman akar, ben hala buradayım
ondan çıkartıp attım saati
cam kırıkları batsın,
dokunmayın elime,
işlesin zaman içime
değmeden geçip gitmesin hayat diye

çözümsüz değilim, yalnızca sabırsız
gerçi herkeste var bir telaş
ama ben koşmak istemem onlar gibi
sakin yürüyüşlerde aklım
yaz kış, gündüz gece
başka bir hesap dönemi bulmalı
aylık,yıllık değil
kendini ayırmalı devirlere
kurulduk, büyüdük, parlamak kaldı geriye
her şeyin zamanı var bilirim ama
toparlamam lazım içimdekileri
her şeyin zamanı belli ama
bilirim zamansız gelir ölüm vakti!

onlar

biri sis düdüğünün gölgesine çekti arabasını. diğeri dağlara verdi kendini. öteki topun peşinde bağırıyordu. şevkatti hayattan en çok beklediği. ne sis düdüğünü sustarabildi, ne doruklara varabildi ne de yakalayabildi topu. kimseye küsmeyi de bilemedi.

tekrar

kadınlar ve erkekler arasındaki tahammül edilmesi çok zor olan farklıların nedeni nereden kaynaklanıyor?

neden biz kadınlar her şeye bir neden arıyoruz, neden daha kolay seviyor daha zor vazgeçiyoruz? içimizdeki bu sahiplenilme ihtiyacının ana sebebi ne? neden dokunulmaya, şımartılmaya böylesine muhtaç yaratıklarız? neden doğru ve yanlış sonuçlara bir seferde varamıyoruz da sağlamasını yapmaya ihtiyaç duyuyoruz?

neden erkekler duygularını kontrol etmekte bu kadar başarılı? neden mantığın sesini dinleyeneler onlar da biz değiliz? biz kadınların canını yakmayı nereden öğreniyorlar? neden biz canımız yandığında yine başka bir erkeğe koşuyoruz? ve nasıl sonra aynı oyun yeniden başlıyor?

ihanet

şekersiz sütsüz bir kahveydi ihanet
yumuşatmaya imkani yoktu çirkin tadını
içmeye çalıştıkça ekşirdi yüzün
dolabında af bulurdun
ama affın yaninda unutmak bedava değildi
oysa bir kavonoz dolusu kahve vardı hayatta
sadece fincanı boşaltmak yeterdi..
ihanet icin illa soyunmak lazım değildi
hainlikti,yalandı
hakettiğini alamamaktı ihanet
elini tututuğun insanların
gözyaşlarını biriktirmesiydi avuçlarında
içleri acımadan..
ihanet
bir kurşun yarasıydı
derin bir bıçak izi
ihanet sonuydu filmin,sonu olmaliydi
baskasının çekip senin izlediğin..

yoldan geçen adam

"yoldan gecen adam" kimdi
hani o da anlayacakti hikayemi
biyiklari var miydi
temiz miydi elleri
cok mu kucuktu beyni
basit kelimeler lazimdi cumlelerime
zaten benim tanidigim
butun adamlar basitti
biri vardi
bildiklerimden farkli
o da beni tanimak istemedi
adam her kadina lazimdi nedense
oysa geni bozuktu Adem'in
turune kokusmusluk bulastirdi
ama yine de her kadin asik olmak istiyordu
aslinda kadindi demekki
belaya duskun
kufur edecek birini ariyordu
tirnaklarindan biri kirilinca
kufur de seksten beslenirdi
seks asktan..
ask icin de adam gerekti
yoldan gecen adam "ask"ti
basitti...

jerry, kara kadına karşı.

kendi kendimim doktoru olmaya karar verdim. içimdeki kara kadını öldürüp yeni bir başlangıç yapmalıyım.

hedef çok net; mutluluk..

yolun sonunda varılacak bir hedef değil ama mutluluk..değiştirmem gereken çok şey var. küçük küçük çok fazla ayrıntı. jerry bana yardımcı olacak, çünkü o kara kadının en büyük düşmanı.

kurallar koymalıyım, tıpkı bir savaş gibi bir strateji belirlemeliyim. varmak istediğim bir son yok, kurduğum bir hayale ulaşmak çabası değil.çünkü ne kurulan hayallerin ne de çabaların sonu var. ben bugün mutlu olmak istiyorum, yarın, dünümü hatırlarken, sabah uyanırken, yağmurda ıslanırken, çalışırken, çiçekler açarken, kışın kar yağarken, birileri evlenirken, birileri gülümserken.. Kendimi, hayatımı, yaşadığım anı severek ve keyif alarak yaşarken mutlu olmak..

öyleyse savaş başlasın..jerry, kara kadına karşı!

taze ihtiyar

sessiz ve ağır nefesleniyordu haleti ruhiye

gençliğe yakışmaz bir geçginlik içinde

geleceğe yolculuk etmişti sanki beden

kafa yorgun kalp durgun anılar eski

yolun sonuna yaklaşmışta zamanı bekler gibi

ama aynalar.. ah o aynalar...

haftanın kitabı

Körlük ( Jose Saramago )

doktorun karısı ile birlikte içimde sızıyla okuduğum ama kara kadını hiç şaşırtmayan, salgın hastalık halinde ülkeyi saran beyaz körlüğü anlatan okunur bir kitap..

acaba?

uzun zamandır içimdeki kara kadın iş başında.. ondan çok sıkıldım. geçen hafta biraz uzaklaşır gibi olmuştu ama yine geri geldi sanırım..süper bir karanlık.. başı sonu yok.. ona tam yakışan bir isim bile bulamıyorum,anlatılması zor çünkü..

ben de o hep gülümseyen, hep pozitif olan ve her şeyden keyif alan insanlardan olmak istiyorum..hani böyle bazı insanlar vardır, gördüğümüzde içimiz açılır, yüzleri,sesleri,sözleri,hayatları ışıl ışıldır. işte ben de onlardan biri olmak istiyorum!

olamaz mıyım?

yazı aynası

insan düşündüğünde, düşündüklerini yalnız kendisi biliyor. Bazen aklından geçen onca güzellik kimseye dokunmadan, can bulmadan yitip gidiyor. Muhtemelen kötü yanımıza kurban oluyor.. Sonra o kötü düşünceler.. Kötülerin direnci daha çok, tüm negatifliği ile bizi kemiriyor. Bazen adı kötülük oluyor, kendimizi iyi sanmaya devam ediyoruz, bazen umutsuzluk,mutsuzluk..Kimse sarıp sarmalamadığından daha çok acıyor..Savaş meydanı sanki kafamızın içi..

İnsan konuştuğunda, kendine ait yanlışların üstünü örtmeyi bir şekilde becerebiliyor. hiç çıkış yolu bulamazsa "ben öyle demek istememiştim" diyor.. Kendisini göremiyor insan konuşurken.. Hep doğruyu ben oynuyorum sanıyor, haksızlığa uğrayan benim.. Sonra küsüyor. Bazen de karşısındaki küsüyor, gerçekten yanlış anlıyor, derdini anlatamıyor insan konuşurken. Bir savaş gibi çünkü konuşmak..

Ama insan yazınca, savaşlar bitiyor. Görmeye başlıyorsun birden kendini. Kendini görünce başkalarına da görüyorsun. Hayatına ne yaptığını görüyorsun. Umutsuzca yazdıkların ertesi gün seni utandırıyor, ne kadar haklı yada ne kadar haksız olduğunun önemi olmuyor artık.. Samimisin, gerçeksin yazarken çünkü ve neyin önemli olduğunu söylüyor sana yazı aynası bir gün mutlaka. Yazarken değil çoğu zaman belki ama sonunda söylüyor. Sen de payına düşen mutluluğu, heyecanı,üzünüyü yada utancı hayatı anlayabilme ve doğruyu algılayabilme olgunluğuna vardığında yaşıyorsun.

Zamanı geldiğinde kullanılmak üzere öyleyse, yazıyorum..

sevinç

yeni dünyaya adım atmış şaşkın bir çocuk tadı var bakışlarımda
bir kaç dakikaya geçer mi sabahı eder mi, bilinmez..
sevinç, bir pamuk şekeri ağzımda
erir biter, susamışlığı kalır geriye boğazımda...