Uzun zamandır geniş zamanlar bulamıyorum. 2012 yılı hastalıklarla başladı ve hala o şekilde devam ediyor. Çok mühim olmasa da sürekli bir hastalık modu, buna rağmen azalmayan bir iş yoğunluğu, en yakın arkadaşlardan birinin düğün telaşı ve içten içe yaşanan değişimler..
İnsanlar 30'lu yaşlarına gelince her şeyin çok başkalaştığını söylerler. Gerçekten öyleymiş. İnsanın kendisi başkalaşıyor. Hayata bakışı, istedikleri, istemedikleri. Aslında değişmekte değil. Bilmek sanırım bunun adı. Kendini biliyorsun, aileni, dostlarını, ne istediğini, ne istemediğini, neye sabır göstereceğini veya artık neye göstermeyeceğini. Eskiden seni çok ilgilendiren, üzen yada sinirlendiren durumlara tepkilerin farklılaşıyor, daha sakin hatta belki de daha umursız yaklaşabiliyorsun. Çok başka şeylere de - şu anda daha önemli olduğuna inandığın- çok daha fazla kafa yorabiliyor, hatta sorumluluk duyabiliyorsun. Belki olmak istediğimiz yerde, olmak istediğimiz hayatın içinde olamayabiliriz. Muhtemelen hepimizin hayallerinde başka bir dünya vardı.Ama hala değiştirebileceğimiz şeyler var ve hala hayal kurabiliriz. Hem hayallerimize ulaşmak eskisine göre çok daha kolay olacak.
Başka anlatacaklarım vardı, nasıl bunlar döküldü bilmiyorum. Aslında kendime dair bir şeyler anlatmakta çok manalı gelmiyor. Sosyal paylaşım siteleri anlamanı yitirdi. Çok faydalı olduğu alanlar var, yadısıyamam ama bir anlamı olmalı paylaşılanların. Çoğunluğun kendini ve hayatını sergileyeceği bir sahne gibi kullanması hoşuma gitmiyor. Okuduklarımızın, öğrendiklerimizin, fikirlerin ve dinlemeye değer şeylerin paylaşılmasına bir diyeceğim yok tabiki..
Bu bahar geçireceğimiz en güzel bahar olsun, hakettik bunu bu yıl, çok üşüdük çünkü..
