30'lu yaşlarında ofis boy olarak çalışan Egemen, psikolojik sorunları olan yaşlı annesiyle birlikte yaşar. Artık cehenneme dönen ve sabrının son kırıntıları ile annesine tahammüle çabalayan Egemen için tüm hayatı çalıştığı reklam şirketidir. İyi çocouktur Egemen. Çalışkandır, güleryüzlü ve yardımseverdir. Biraz saftır. Patronu Umay, Egemen'i iyi tahlil etmiş ve onu sevmiştir. Belki de acır. Ama kimselerden ilgi bulamayan Egemen, Umay'ın bu yakınlığını hayallerine koyar. Evde annesi giderek kötüleşir. Evden dışarı adımını atmayan anne kendi içinde bir dram yaşamakatadır. Ama filmin sonuna kadar biz bilmeyiz. Bazen merakla bazen acıyarak bazen gülerek bekleriz olacakları. Bütün sorular cevaplanır ve bence harika bir sonla film biter.
Filmde klişeler yok. İyi sadece iyi, kötü sadece kötü değil. Olmayacak şeyler oldurulmuyor. Yalnızlık ve acı var. Ama izlerken boğmuyor. İç karartıcı değil. Fragmanı her nedense korku veya gerilim filmi havası verse de, alakası yok. Her zamanki gibi, populer film izleyicilerinin çok olduğu ülkemizde hakettiği değeri bulamıyor ama ben izlemenizi tavsiye ederim.
Oyuncu seçimi tam yerinde ve oyuncular tartışmasız çok başarılılar. Ufak rolleri olanlar da dahil olmak üzere, herkes için geçerli.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder