19 Mart 2011 Cumartesi

Sevgili Arsız Ölüm

Huvat ve Atiye, çocukları Halit,Seyit,Nuğber,Mahmut ve Dirmit..Alışılmadık bir anlatım tarzı ve başarılı Türkçesi ile, köyden kente göçen bir aileyi anlatıyor yazar Latife Tekin. Gerçekçiliği kadar düşsel anlatımı içiçe geçen kitap, ilk bölümde ailenin köydeki hayatlarını, cinleri perileri ile, hurafeleri ile anlatır. İkinci bölümde, artık o hurafeler yüzünden köyden kente göçmek zorunda kalan aile, kentte kalabalık nüfuslarına rağmen bir türlü eli sürekli iş tutan biri çıkmadığından, sürekli olarak sefalete sürüklenirler.Sefalet içinde kavgalara ve ayrılıklara düşen ailede, anne Atiye'nin Azrail'le pazarlıkları,  çocuklarına ettiği nasihatlar, Dirmit'in en başında beri yarattığı kendi dünyası ve dostları, Seyit'in güç arayışları, Halit'in kent yaşamındaki kayboluşları, sonra karısının önce sessizliği sonra hiç susmayışı, yol üzerinde ayrı ayrı duraklar gibi değil, ayrı yolların sonunda keşismesi gibi, hikayesel bir dille anlatılır.

Kitapta, kişiler karakterleştirilmemiş, iç dünyalarından ziyade davranış biçimleri seyredenin dili ile ve olduğu gibi anlatılmıştır.Kurgusu güçlü değil demek yanlış olmaz ama daha çok yazarın tercihi o yönde olduğundan diye düşünüyorum, ne-neden-nasıl sorularının cevabı yok, hatta bazen bu soruları sordurtmuyor bile.  Cahilliğin ve fakirliğin damgasını vurduğu aile, yazarın iştah kabartan Türkçesi özgün ve başarılı bir kitap ama beni benden almış değildir. İçinde bir türlü kaybolamadığım satırlarına rağmen, Atiye'nin aile içinde kurmaya çalıştığı uyum ve Dirmit'in "onlar gibi olmama" gayreti ve sonunda kavuştuğu ve kazandığı özgürlüğü, kitabın içinde beni en çok etkiliyenler oldu.

''elmas gelini cok ozledim tulumba.''
''o da seni ozlemis dirmit kiz.''
''kime soylemis?''
''ince ince yagan kara soylemis"

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails