Hiç mutlu değilim şu anda.
Ne konuşmak istiyorum bunu, ne de çözmeye uğraşmak.
Bazen kararlarımız bizi buna mecbur eder, bu buhranlı anlara.
Ve şikayet edemeyiz.
En baştan kaybettiğimiz bir oyunun kupanıdır çünkü elimizde tuttuğumuz.
Gülüp geçmek istiyorum sadece.
Kendime gülmek.
Nasıl da yanıldığımın benden çok kim farkına varabilir?
Kim bilebilir içimi benden başka, ya hayallerimi?
Aslında kime ne kadar yakın durduruğumu
Yada görünenden ne kadar uzak olduğumu.
Bir başına olmak meselesi aslında hepsi.
Karanlık adalarında acılarının ve yarım kalan heveslerinin
Feneri olabilmek umutlarına.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder