Aslında çoğu kişinin okuduğu başyapıtlardan biri olduğunu tahmin ediyorum. Ben de 2. kez okudum. Ancak çok daha küçükken okumuştum ve bu kadar içimde yer etmemişti.Sadece sol ayağını kullanabilen yazarın hissettiklerini ve hikayesini anlattığı kendi kitabı.Kitapta ilk otobiyografi denemesinden bahsediyor, neredeyse 400 sayfa yazmış ama yayınlanan 3. denemesi. Keşke diğer denemelerini de yayınlatsaymış. Annenin avluda Christy için oda yapmaya çalışması,paralarının yetmemesi, bölüm bölüm yapmaları.. Bu bölümde çok ağladım. Vücudunun sadece sol ayağını kullanabiliyorsun, konuşamıyor, kendi ihtiyaçlarını karşılayamıyorsun. Küçük bir odaya ihtiyacın var. Ne okul kitapların olmuş, ne top oynamaktan yırtılmış ayakkabıların,ne bir randevun olmuş, süse ihtiyaç duymuşsun..Küçük bir oda istiyorsun, duvarları, penceresi olan.. Ama bir yıl bekliyorsun ki tamamlansın.İsyan etmek için ne çok sebebin var, mutsuz olmak için, her şeyden nefret etmek için..Ama çabalıyorsun, çabalayıp başarıya dönüştürdüklerin bile yetmiyor ve daha fazlasına çabalıyorsun.
Bazen kendimizden utanmamızı gerektirir şekilde davranmıyor muyuz?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder