Bye Bye J.

(http://www.fotokritik.com/1996870 adresinden alınmıştır.)

Sabah 6'ydı uyandım, gözlerim yarı açık, elimde kahve kupam ve oğluşumla yürüyüşe çıktık, her sabahki gibi ama biraz daha erken. İstanbul uykudayken ne güzel bir şehir.. Sonra J.'yi Havas'a bıraktım. Vedalar insanı burkuyor. İnsanın farklı diller konuşurken ortak bir dilde arkadaşlık kurması güzel bir deneyim. Bir köprü oluyorsın sen ona, o sana. O seninle Türkleri tanıyor. Seninle kafasındaki Türklük imajı şekilleniyor. Bir anda koskaca ülkenin sembolü oluyorsun. Bir de dil olmadan anlaşmaya çalışınca insan başka oluyor, daha yüzeysel oluyor belki ilişkiler ama sanki daha gerçekte oluyor. Sözlerin gerçekleri gizleme kabaliyeti devreye giremeyince duygular daha çok çıkıyor ortaya. İleride notlar düşmek üzere şimdilik kapatayım bu konuyu..

Thanks a lot for visiting me J.!