Hayatımızda bazı insanlar vardır.Çok fazla vakit geçirmemişizdir belki. Belki çok fazla bilmeyiz hayatlarını, onlar da bizimkini. En zor gününüzde veya en mutlu anınızda yanınızda değillerdir. Yanınızda olmayı tercih etmeyecekleri veya yanınızda olmalarını istemediğinizden değil, sadece olamadıkları, başka hayatların insanları oldukları için. Ama vardırlar.
Hayatınızdan geçip giden veya hala var olan kalabalığa rağmen, hepsinden daha çok anlam ifade ederler. Mutluluk değil, heyecan değil, dostluk değil, aşk değil, tarifini başkalarına yapamayacağınız bir duygu. Anlamak için baştan sona hayatınızı bilmeleri de yetmez. Bilemezler çünkü, bir sandalye üzerinde küçük bir kızken sizi sorgulayan adamın gözlerindeki ifadeyi. Gözlerinde aksini gördüğüm o insanlardan birine dün sarıldım. Diğerine de 5 ay sonra sarılacağım. Hayat zor ve ben becerikli olanlardan değilim. Ama an gelir, tüm yüreğiniz gülümser, gülümsediğiniz an ferahladığınız an..Unuttuğunuz an..Yaşadığınız an, yaşadığınız hayattan sıyrılıp başkası, ama aslında kendiniz olduğunuz an..Sarıldığınız an..
Teşekkürler..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder